Twee dagen voor Kerstavond. 't Zonnetje komt er warempel door. Een lekkere afwisseling na al die grijze dagen. Gelijk op pad richting de kanostoep. Korte peddels mee om weer eens lekker uit de wind te pieren op mn favoriete stekje in het Berkelpark. Een mooi beschutte plek tussen de bomen, dus altijd uit de wind. Genieten als het ijsvogeltje van de ene naar de andere struik over het water scheert. Maar vandaag is die nergens te bekennen. Het is ook vrij stil in het aanvaren. Meestal zijn de spechten al van ver te horen met hun "klopperij".

Uit huis gezet zonder aankondiging

Zo dan! Dat is even wennen. Geen wonder dat ik niets hoor. De boom- en struikbewoners zijn gewoon uit huis gezet. "Zoek zelf maar een ander plekje" moeten ze op het stadhuis hebben gedacht. Ik kijk nog eens even goed. Het was toch de bedoeling dat er één populier gekapt zou worden. Zelfs nog specifiek nog genoemd in de vergunning. "Boom dicht bij de bebouwing".

De kap van vijf reuzepopulieren slaat een onherstelbaar gat in het park. Nu kun je de komende jaren bijna 20.000! bomen bij willen planten als groene gemeente, maar een kaalslag van deze omvang in zo'n klein park draagt nou niet echt bij aan die stevige ambitie.

Anderhalve meter aan de voet

Ik wissel van peddel en vaar richting binnenstad op zoek naar een alternatief plekje, wél lekker uit de wind. Eventjes bijkomen van deze metamorfose. De resten aangevroren ijs aan de oever zingen op de golfjes in het voorbij varen. En warempel. Een flink eind verderop scheert het ijsvogeltje voor me langs naar de waterkant. Toch niet alleen met Kerst. Nog wel benieuwd waar familie specht onderdak heeft gevonden. Genieten.