Tweede Septemberweekend - De verkeersdienst meldt de op twee na langste avondspits van het jaar. Juist nu we weer eens hebben afgesproken om met de hele club naar het Noorden te vertrekken voor een lekker weekend peddelen in de Weerriben. Ik wacht nog maar even met vertrekken en check nog even de laatste mail: "Ik vertrek rond vieren, dus zie je vanavond wel! - Laatste bericht". Dat geeft me nog mooi de tijd mijn laatste spulletjes bij elkaar te pakken. De hele middag regent het onafgebroken. "Als dat maar niet soppen wordt op de camping" denk ik nog even voor ik de sleutel omdraai en de motor van de auto start.
Prima kampeerplekje op de Turftente
Beschut tegen de stevige wind druk ik in het licht van de koplampen de eerste haringen van mijn tent in de zompige grond. Dat gaat in ieder geval wat makkelijker dan in de Zeeuwse klei. Tussen de buien door nog snel even mijn slaapzak droog naar binnen. "Verdorie, nachtgoed vergeten, dat wordt improviseren". Amper klaar, komt een camper het terrein op rijden. "Wat een timing!" Onder het genot van een lekkere warme bak koffie bespreken we de plannen voor de volgende dag. Tenslotte is het de bedoeling weer enkele nieuwe peddelaars in onze groep bekend te maken met dit fraaie vaargebied.
"Wakker worden. Je ontbijt staat al klaar!" Jan is er vroeg bij. Gekreukeld kruip ik uit de tent en kijk uit over het groene veld van de Turftente. De fikse regen van afgelopen nacht heeft zijn sporen duidelijk goed achter gelaten. Rond elven is onze club van vijf compleet. En dan gaat het ineens snel. Ieder brengt zijn kano of kajak naar de waterkant en nog geen klein kwartier later peddelen we samen de Wetering af richting Weerribben.
En alsnog te laat voor het échte programma
Ons "programma" loopt iets achter op schema, dus zonder tussenstops varen we door de met rietkragen omzoomde smalle slootjes richting "de Kluft". Het slechte weer van afgelopen nacht is behoorlijk omgeslagen. Een enkel wolkje bedekt af en toe de zon. De stevige wind laat de karakteristieke Weerribben windmolens flink draaien. Gelukkig peddelen we het grootste gedeelte van de route in de beschutting van bomen, struiken en rietkragen. In een van de laatste bochten worden we verrast met een kleurrijke afwisseling in deze diversiteit aan het vele groen; tipi's, tenten en open kano's in alle soorten, maten en kleuren: Het Open Kano Treffen.
Kennismaking met de open kano en het jaarlijkse treffen in September
Op zoek naar Arij, blijkt al snel dat we veel gemist hebben. De clinics zijn net afgesloten en de meesten liggen al klaar met hun kano om samen uit te varen. Gelukkig werpt René zich zeer vriendelijk en vrijwillig op als voorvaarder voor Jimmy, die er net in z'n eentje al dikke zes kilometer op heeft zitten. Tijd om na te denken is er niet: "Off you go!" Beiden breed glimlachend, sluiten ze zich aan bij de groep. Dat overkomt niet iedereen; binnen enkele minuten een privé-instructeur mee in je nieuwe kano op een van je eerste peddeltochten! Zeker weten dat Jimmy voldaan en met veel truuks, tips en juiste slagen aangeleerd terug zal komen! We genieten van onze koffie en broodjes en een korte maar zeer plezierige ontmoeting met Arij, die gelukkig nog even tijd voor ons vindt. En dat ondanks al zijn, begrijpelijk, drukke bezigheden op dit prachtige evenement waar veel vaarders uit binnen- en buitenland op toegestroomd zijn.
Introductie van de Otters in de Weerribben
Aangezien in 1988 de laatste Otter in de Weerribben is uitgestorven zijn juli 2002 zijn zeven otters geherintroduceerd. In oktober van dat zelfde jaar zijn nog eens twee groepen van acht otters door Staatsbosbeheer uitgezet. De enige otter die wij vandaag zullen spotten komt uit België en vaart in zijn nieuwe solokano met ons op. Zichtbaar genietend van de omgeving maakt Lieven kennis met dit uniek stuk natuur. Een ideale omgeving om met de leden van zijn kanoclub "de Otter" of zelf terug te keren voor een- of meerdaagse kanotochten.
Otters op verkenning
Het laatste traject van de zeven kilomer lange Ossenzijlroute peddelen we samen op met de deelnemers van het Open Kano Treffen. "We gaan even wildernessvaren" roept René naar Jimmy en zet stevig aan naar de kant om vervolgens de kano met een noodgang onder enkele wel héél erg laag hangende takken door te laten schieten. "Dat is inderdaad wel héél erg krap, iets te laag ingeschat" met een plezierige grijns op zijn gezicht vanonder uit de kano opduikend. Een ding is zeker, Jimmy heeft zich niet verveeld en veel van zijn nieuwe vaarmaat opgestoken. Hij vaart al stukken relaxter en behendiger. De zware mdf-platen onder in zn kano zal hij op zijn volgende tocht niet meer nodig.
Morgen weer zo'n prachtige dag?
Tegen het eind van de middag zetten we aan om via de kortste route terug te peddelen richting de Wetering. We doorsnijden de Pierink Kluft, Meente Kluft en Vrijstaten. Op het zonnige terras van cafe de Weerribben aan de Hoogeweg genieten we nog even na. Met enige spanning wachten we af hoe groot de bestelde "blanke dame" van Jan zal uitvallen. Het bier zou bijna lauw worden, maar gelukkig, het is er een van formaat! Een perfecte dag, aangename temperatuur, geen spatje regen en iedereen is voldaan wanneer we arriveren op de Turftente. Over de wijdse velden schijnt de maan helder aan de horizon. Een groep ganzen verovert luidkeels een plekje in het gras. Het wordt koud vannacht. "Morgen weer zo'n prachtige dag?" Ik trek de punt van mijn slaapzak over mijn oren en geleidelijk aan verstomt het geluid van de drukke ganzen.