Een sereen klokgelui klinkt vanuit uit het bos aan de overzijde van het meer. De eerste waterdruppels van onze peddels druipen in het water van het Saimaa merengebied. Een aaneenschakeling van vele kleine en grote meren in een uitgestrekt gebied ligt voor ons. Een labyrinth van waterwegen waarin we met onze kajaks onze weg willen vinden. Met een oppervlakte van 4.400 vierkante kilometers, 13.710 eilanden en 14.850 kilometer een waar natuurlijk kunstwerk uniek in zijn soort. Deze gigantische omvang maakt ons bewust dat we nooit en te nimmer alles zullen kunnen peddelen. Gelukkig kunnen we wel gaan genieten van de variëteit die de natuur van de Saimaa ons biedt.
Een verkenning van de SealTrail-routes in het Saimaa merengebied. Afwisselend in rondtochten of met shuttle. Met dank aan onze Finse peddelvrienden, Jouko, Harri, Marianna en Tiina voor de vele tips, rondleidingen, shuttle's, en mooiste peddelplekken.
Overzicht diverse kanotrips Finland
Savonlinna, een eerste kennismaking
Vandaag onze eerste dag in het Finse Merengebied. Vanachter de overdrijvende bewolking prikt de eerste zon op het terras aan de markt van Savonlinna waar we Harri ontmoeten. Hij zal ons behoorlijk wegwijs maken in de regio zo te zien aan de stapel papieren die hij op de tafel neerlegt zodra hij aanschuift. We maken wat ruimte vrij en aan de hand van verschillende goed gedetailleerde deelkaarten markeert hij de beste instapplaatsen, mooiste rondtochten, "must see uitstappers" aan de verschillende routes en hoe, waar en met wie de beste shuttles te regelen zijn. Goed voor elkaar en een perfect begin als start van onze verkenning, zo het lijkt. Hopen dat het weer ons ook gunstig gezind zal zijn.
"Zal ik jullie Savonlinna even laten zien?" We schuiven alle papieren en kaarten zo goed en kwaad als kan op volgorde bij elkaar en met mooie vooruitzichten onder onze arm lopen we langs de haven en over de gezellige markt. Nog wat vers fruit voor later mee. We zijn nu al in de wolken.
Gezellige markt in Savonlinna
Terug op Vuohamaki duurt het dan ook niet lang voor de kajak op de kar ligt om deze naar het meer beneden aan de camping te rijden. Van hieruit is het een paar uur peddelen rond het toch wel toeristische stadje Savonlinna. Het eerste meer is vrij rustig. Wat vakantiehuisjes aan de oever, niet druk maar blijkbaar best gezellig. Onder twee bruggen door naar Haapavesi, het meer noordelijk van Savonlinna. De passage naar een kleine haven waar druk wordt gewerkt aan het herstel en onderhoud van enkele oude stoomboten. De opgelapte boten zie je nog veel hier in de regio. Ze worden vooral gebruikt als rondvaartboten tussen onder andere Heinavesi en Savonlinna.
Zicht op kasteel Olanvinna
Rond enkele kleine eilanden. De zon is nog steeds lekker warm zo aan het eind van de dag en ieder geniet op eigen manier, zeilen, vissen, zwemmen of gewoon de handdoek in het zand en zonnebaden op een van de vele strandjes. Via een binnendoortje langs de markt en rustig peddelend richting het kasteel Olanvinna dat op dit moment geheel in het teken staat van het Operafestival. Langs de kanoverhuur "Jahu" waar het briefje hangt: "Vandaag is het slecht weer, dus ik ben er even niet." Wat nou slecht weer? Dat valt best wel mee met die paar spatjes af en toe. Maar goed, dan moet onze ontmoeting maar wachten tot onze volgende Finlandtrip.
Stoomboten in restauratie, haven Savonlinna
Met de wind in de rug peddel ik in de richting zuidelijk van Savonlinna. Uitzicht op een fraai stadsgezicht met aan de andere zijde alvast een voorproefje van wat ons te wachten staat op onze volgende tochten: veel open water en veel eilanden. Een prachtig vooruitzicht. Rond half negen weer terug. Nagenieten van een afwisselende avondtocht en een mooie eerste kennismaking met de Finse Meren.
De Savonlinna archipel
De veerboot bij Koivukernnanniemi als vertrekpunt om vandaag een flinke tocht te peddelen rond de eilanden zuidelijk van Savonlinna. Een stevige wind op de punt van de kajak staat me te wachten. Helemaal prima aangezien de geplande route na een kilometer of vier afbuigt om vanaf daar langs de oevers van het eiland Lankansaari mooi in de luwte van de wind te kunnen varen. Eerst de brede vaargeul over. Een beetje vreemde gewaarwording is het wel dat zo plotseling tussen de eilanden een flinke coaster geladen met hout op komt varen. Een schip van deze grootte verwacht je hier in eerste instantie toch niet.
Uitzicht over de Savonlinna archipel
Langs de oever van Kesamonsaari volgen wat eilandjes. De gedetailleerde vaarkaart is hier echt onmisbaar. Wel blijven opletten makker! Anders ben je zo de tel kwijt en peddel je zo in verkeerde richting".
Varen op de Finse meren is eigenlijk een heel andere ervaring dan het peddelen van de Zweedse meren. Waar je op tocht in Zweden vaak vrij makkelijk de vorm van het meer goed kunt volgen, is het op de Finse meren de vorm, ligging en karakteristieken van de vele eilandjes waar je op moet vertrouwen. Een gedetailleerde kaart is beslist onmisbaar.
De eerste stop is bij de aanlegsteiger op Suurikyla. Op de kaart handig aangegeven. Over het algemeen zijn dit oude aanlegplaatsen van een van de vele stoomboten die in vroegere tijden hier gevaren hebben. Op de verbouwde veranda is het genieten van een bakje koffie en het weidse uitzicht over het meer.
Vanaf hier ongeveer zeven kilometer links van mij de prachtige oever van het eiland Lankansaari volgen. Prachtige rotspartijen met dichte begroeiing. Afwisselend met idyllische inhammetjes waar hier en daar een zomerhuisje, of wat groters, tussen de bomen verscholen staat. Rechts vele eilandjes, telkens anders in vorm en begroeiing. Af en toe wat vogels en verder niets dan stilte. Het enige geluid is het water, wind en de kajak die af en toe een flinke golf doorklieft.
De gedetailleerde vaarkaart is hier echt onmisbaar.
Aan de zuidzijde van dit eiland met enkele fraaie inhammen via een smalle doorvaart naar groter water. Links langs twee langgerekte eilandjes. Even stil liggen en gewoon genieten van het uitzicht. De wind blaast mij iets uit de richting waardoor ik langs het verkeerde eiland vaar en gedesorienteerd raak. In een mooie inham van het eiland Pahaniemi toch maar eens vragen waar ik mij exact bevind. In de verte zie ik gelukkig iets bewegen, dat moet gaan lukken. Een vriendelijke Finse wijst mij op de kaart aan: "Lisunaari langs varen en je bent weer op koers." Top hulp en weer helemaal blij.
Toch komt achteraf gezien nu pas het moeilijkste gedeelte wat oriënteren betreft. Net redelijk gewend aan de vele rotspartijen, loopt de begroeiing bij de eilandjes rond Suurimaki te vaak zo ver het water in dat de juiste doorvaart moeilijk is te vinden. De vele smalle kreekjes door het riet maken het me nog lastiger te kiezen, maar toch. Eindelijk opnieuw open water. Even later volgt een soort van herhaling. Op de kaart lijkt de juiste inham makkelijk te vinden, maar het riet brengt opnieuw twijfel. Het loopt al aardig tegen het eind van de middag. Een zeilboot! Een zwaai met mijn kaart en vriendelijk wordt ik door de schipper naar de achtersteven gewezen. "Nousiala? Ja, vanuit zuidelijke richting is de invaart ook vrij moeilijk te zien, dus even doorpeddelen tot aan de bovenste rots, daar zie je beter waar je moet invaren." Kijk, zo'n vriendelijke en heldere uitleg vind je niet terug op de kaart. We wensen elkaar goede vaart en vervolgen elk onze tocht.
Nousiala? even doorpeddelen tot aan de bovenste rots...
Lekker rustig aan langs de bovenzijde van het eiland Ikoiniemi omgeven door vele prachtig groene eilandjes. Nu nog de laatste inham naar het eindpunt voor de afgesproken shuttle. Harri ziet me van ver al aankomen en roept vrolijk: "Ik heb de sauna al warm gestookt!" "Okè, tien minuten dan. En dan een heerlijke duik in het frisse meer." Een gezellige ontvangst en lekker warm eten, dat gaat er wel in na zo'n tocht. Onder genot van een kop koffie en heerlijke zoet Fins gebak praten we nog wat over mogelijk te varen peddelroutes. Het wordt tijd terug te gaan. Kajak op de auto van Harri en door de smalle stoffige bospaadjes rijden we richting Savonlinna.
Zuid Kolovesi, rustverstorende waterdruppels
Vanuit Savonlinna rijden we op ons gemak richting het Kolovesi Natianal Park. Het mooie strakke grasveldje aan de passantenhaven in Savonranta vinden we een geschikte uitvalsbasis voor onze eerste kajaktochten. Lekker dicht bij het water ook nog eens. En omdat voor morgen toch wel zéér slecht weer wordt voorspeld, besluiten we de eerste avond er maar meteen op uit te trekken.
Avondtocht per kajak in het zuiden van Nationaal Park Kolovesi
Rond vieren in de middag vertrekken we bij de aanlegsteiger Kirkkoranta een perfecte opstapplek voor een lange rondtocht door het prachtige natuurgebied. Er waait een lekker briesje en direct na de eerste oversteek krijgen we de eerste regenbui al over ons heen. We kijken eens goed rond en besluiten lekker door te peddelen. Gelukkig is de regen van korte duur.
Prachtig uitzicht over het meer vanaf de Ukonvuori
Rond de punt van het eerste eiland ligt Ukonvuori. Op deze hoge steile heuvel zijn vijfduizend jaar oude rotstekeningen te bewonderen. Het is even klimmen, maar het uitzicht over de kloof krijg je er dan ook gratis bij. Rustig sturen we onze kajaks de smalle kloof Ukoniatiti in. We peddelen in een beschermd gebied, varen mag, aanleggen niet (overal). Langs de oever kijkt een otter nieuwsgierig naar onze passagier achter in de kuip. Ja, dat zal ie niet vaak zien. Onze Casper blijft als gewoonlijk rustig zitten. Wat is dit genieten van de natuur. De otter springt over wat stenen in de richting van het meer en verdwijnt even later onder water.
Langs steile rotsen en door kruipend riet
Na enkele wat verscholen inhammen met begroeiing in afwisselende kleuren op de rotsen en aan de waterkant "kruipt" het riet en gras steeds verder naar elkaar toe. Er moet een smalle doorgang zijn om weer op open water te komen, maar dat is toch nog even zoeken. Uiteindelijk vinden we de doorgang. Even een slalom met onze kajaks tussen een paar grote keien door en... we zijn aan de ander kant van het eiland Vaajasalo. Er onstsluit zich een totaal ander landschap dan het soort van binnenmeer waar we zojuist uit zijn gepeddeld.
Ontmoeting aan een van de schaarse officiële campsites in het natuurpark.
Het wordt tijd goed de oever te volgen op onze weg terug. En zeker om niet te laat aan te komen. Maar ja, het gebied is zo mooi en straalt zoveel rust uit, dat we besluiten aan te leggen op de zuidelijkste punt van Vaajasalo. Een van de schaarse officiële campsites in het natuurpark. We krijgen wat vers geplukte bosbessen aangeboden van een Fin die op zijn tocht door het Kolovesi Park hier voor de nacht zijn tentje heeft opgezet.
Nadat we onze kajaks nog door een bijzonder mooie doorvaart hebben gemanouvreerd komen we uiteindelijk rond negenen weer op ons vertrekpunt aan. Het Kolovesi National Park, wat een beleving zo aan het eind van de dag. Gelukkig goed beschermd. Vooral zo houden denken we. Je ervaart hier ècht de natuur, waar in alle rust zèlfs de waterdruppels van je peddel je soms nog kunnen storen.
Valamo, helder water met obstakels
Startpunt dichtbij het klooster in Valamo.
De meest populairste kanotrip om Oost Saimaa te verkennen start meestal vanuit de jachthaven in Heinavesi. Na een goede tip besluiten we wat verderop te starten bij het klooster in Valamo, voor vertrek zéker een bezoekje waard. Onze tocht wordt hierdoor wel een stukje langer maar ook minstens zo afwisselend. Op een van de vele SealTrail kampeerplekjes is het perfect genieten van het uitzicht over de meren. De kaart wordt even weer goed bestudeerd om het volgende gedeelte van de tocht vlekkeloos te laten verlopen.
Sluizencomplex Varistaipale
De verschillende sluizen op deze route lijken soms onneembare vestingen maar zijn af en toe een ware belevenis. Zeker het sluizencomplex in Varistaipale. De grote deuren zijn gesloten, dus eerst maar eens even de omgeving verkennen. Op de brug zie ik dat de bovenste bak geheel gevuld is "Die is voor mij!" Snel terug om het schutten in werking te zetten. Net als aan de pomp is het ook hier gewoon self-service. Vanuit de kajak een korte ruk aan het koord en de magische woorden "Sesam open U" en de deuren van de eerste sluiskamer openen zich. Een verval van ruim 15 meter door vier aaneengesloten sluizen.
Het schutten op zich krijgt veel bekijks. Geduldig wachtend in een van die grote spoelbakken knoopt iemand van bovenaf de rand een praatje aan. "Clear water, can you drink it? I can't imagine any place in Holland where the water is this clear". "Ik ook niet" is mn antwoord, met een lichte grijns op m'n gezicht. De man blijft nog even doorkletsen in het engels en vertelt dat hij uit Nederland komt. "Ik ook.." Ja, het is vakantie, maar uiteindelijk heeft ie hem toch door en roept zijn vrouw erbij om een plaatje te schieten. In de laatste bak is het even oppassen. Met grote snelheid zakt het water en openen de deuren zich voor een vrije doorvaart richting Karvio.
Toeristische stoomboten in de zomermaanden.
Vanuit de verte komt een flinke boot opstomen. Nog snel even een plaatje te schieten? Voordat ik er erg in heb is die al naast de kajak. Snel de camera weg, die mag wel droog blijven. Een flinke hekgolf volgt en even later is het stil. Ècht stil. Langzaam doorpeddelend wordt de stilte even zo langzaam weer ingenomen door het ruisen van de stroomversnelling onder brug bij Karvio. In de sluis naast de stroomversnelling de peddel even rechtop langs de druipende muur. Bijna één peddellengte verval. Mooi.. beter met volle bepakking door de sluis, deze stroomversnelling is voor de èchte wildwaterpeddelaars.
Nog wel even achter de stoomversnelling langs oversteken en dan is het tijd om de kajak voor de nacht op z'n kant te leggen. Het donderde geraas van het water, waarin de avondzon speelt met de golven en spetters, maakt de stroomversnelling tot een kleurrijk schouwspel waar je uren van kunt genieten. Camping Karvio wordt bezocht door menig sportvisser om de hengel in of voor deze stroomversnelling uit te gooien. Niet iedereen heeft even veel geluk, maar we zien toch een paar flinke exemplaren aan de haak.
Kermajarvi, Heinavesi - een lichtstipje
De dag begint zonnig. Tijd om onze spulletjes in de kuipjes te pakken. Niet veel later later merken we het verzet van de stroomversnelling. Dat peddelt lekker snel! Maar al vlug schieten we tussen twee eilandjes door de vaarroute uit, op zoek naar iets rustiger vaarwater. De eilanden in de Kuusrannanselkä wisselen elkaar af in vorm en begroeiing. In de verte zien we de rode en groene markeringen van de vaarroute fel oplichten in het zonlicht. "Daar moeten we tussen de eilanden door naar het Kermajärvi!"
Idyllische plekjes tussen de vele eilanden van Kermajarvi
Nadat we de smalle doorvaart passeren wacht ons een weidse blik over de volle lengte van het meer. Wat voelen we ons nú klein met onze kajaks op dit grote water. Op een mini-eiland iets rechts voor ons is een mooi kampeerplekje. Ideaal voor een heerlijke rustpauze. We nemen de tijd om de grootsheid van dit gebied eens even flink op ons in te laten werken. Aan de overzijde van het meer schittert boven op de berg de kerk van Heinavesi in de zon. Met de camera haal ik dit vergezicht iets naar me toe. Maar nog steeds blijft de kerk een lichtstipje in een weids panorama.
De kerk van Heinavesi als richtpunt voor de oversteek van de Kermajarvi
Heinavesi, een grote beer maakt zijn opwachting
Na wat inkopen in Heinavesi en de, geheel uit hout gebouwde, kerk te hebben bewonderd gaan we voor de peddeltocht van vandaag op zoek naar een mooie plek voor een shuttle. Wel belangrijk, blijkt achteraf. Het is nog flink zoeken met al die smalle bospaadjes. Via zandpaadjes, links rechts, ga zo maar door, staan we plots voor een hefboom met slot. Hier kunnen we niet verder. Jammer want linksaf ligt het haventje van Wirran Wietan. Wat een mooi plekje zo aan dit kanaal vanuit Heinavesi.
De houten kerk van Heinavesi
Jouko heeft ons voor de tocht nog een andere kaart meegegeven waarop al zijn Seal Trail routes zijn uitgezet, inclusief afstanden en de plekjes om even te schuilen bij een onverwachte regenbui. Best handig, deze extra informatie vind je niet terug op de standaard detail-kaarten. En komt ons nu goed van pas, helaas weer een flinke bui over ons heen dus maar even snel zo'n perfect SealTrail shelterje opgezocht. Prima plekje om te kamperen. Hout voor het vuur ligt klaar. Een "tonnetje" voor de nodige behoefte iets verderop in het bos. Heerlijk zo vrij in de natuur.
SealTrail cabin en campsites langs alle routes
De Fin die we eerder spraken, is zijn meerdaagse kajaktocht gestart in Kerma, ons vertrekpunt van vandaag. Van hieruit door de kanalen, het Kolovesi National Park richting Oravi naar het Linansaari Nationaal Park. Van hieruit zou hij terugvaren met de stoomboot naar Kerma. De kajak voor tien euro mee aan boord. Zo zie je maar wat voor een mogelijkheden er zijn wat betreft het varen in combinatie met creatieve shuttles.
Een kanaal in Finland is trouwens wel iets anders dan bij ons. In 1906 is de verbinding tussen Heinavesi en Savonlinna volbracht. Vrijwel natuurlijke passages door grote rotspartijen en op sommige plekken vrij smal. Het verval in totaal is een flink aantal meters. Gelukkig kun je in plaats van de vele stroomversnellingen, die af en toe best flink zijn, ook kiezen om door de sluis te varen. Handbediend en selfservice. Een zéér handig systeem. Niet wachten op de sluiswachter, maar je trekt gewoon aan een koord. Wacht ongeveer anderhalve minuut tot de sluisdeuren open gaan en je vaart naar binnen. Vasthouden aan een van de touwen en je wordt vervolgens "geschut", om daarna lekker verder te kunnen peddelen. Voor ons zo de beste optie. We gaan liever niet met onze tourkajak door de stroomversnelling, daar hebben we ons oude "Pryon ww-tje" voor.
Vliegvisser in de stroomversnelling onder de brug bij Kerma
Ondertussen zijn we de smalste stukken van het kanaal gepasseerd en het eindpunt is in zicht. Een grote beer zit ons op te wachten. Smakelijk eet hij zijn vers gevangen visje. Dit zal ie morgen ook nog wel doen.. echt Fins houtsnijwerk.
Ruokuvesi - Pilppa kanaal, de laatste sluis
Het Pilppakanaal, niet meer dan een natuurlijke doorvaart, is voorzien van de laatste sluis voordat we het Ruokovesi, het uiterst Noordelijke gebied van de Kolovesi invaren. Een kleine meter verval. Aangezien we hier nog even op ons gemak willen genieten, maken we geen gebruik van de sluis. De doorvaart tussen de rotsen is redelijk smal maar te doen met onze toerkajaks. We maken dankbaar gebruik van de stroming. Op de uiterste punt van Mantysialo leggen we aan om enkele meters boven het water vanaf een grote rotspartij een groep kanovaarders voorbij te zien komen. De naaldbomen lijken reuzen, maar dit is gezichtsbedrog. De oevers van de eilanden zijn op veel plaatsen erg steil. Grote rotspartijen steken hoog boven het water uit.
Het Pilppakanaal - © Fotografie Heinävesi Tourist Office
"Zal ik even helpen met instappen?" klinkt het wanneer we verder willen trekken. Niet de eerste keer dat we iemand uit Nederland treffen. Vanonder een grote hoed glimlacht de vrouw ons vriendelijk toe. Zij is alleen "oppad". "Een zevendaagse kajaktocht door het Kolovesi Nationaal Park. Ver weg van de stress van Nederland èn haar baan. Inderdaad, rust vind je hier meer dan genoeg. Zeker in een gebied waarin je op de meeste plekken enkel en alleen kunt komen met een kano of roeiboot. Vanaf het punt waar we nu zitten tot aan de zuidzijde van de Kolovesi zijn gemotoriseerde vaartuigen niet meer toegestaan.
De markeringen en boeien geven de loop van het kanaal aan.
Kolovesi Noord, op zoek naar de zeehond
Voor we naar Kirkkoranta rijden waar we onze kajaktocht in het Noordelijk Kolovesi Park starten, gaan we nog eerst even aan bij Jouko. Hij is erg opgewekt, heeft het duidelijk druk met de verhuur van kano's en kajaks. Wanneer ik een grote steekvlieg van zijn rug af mep wordt hij vrolijk. "Rotbeesten" zegt hij met een brede glimlach. "Maar een goed teken, zodra je deze hier ziet heb je gegarandeerd goed weer, dus ook peddelaars!" We praten nog even bij waar we zoal hebben gepeddeld de afgelopen tijd en hij geeft ons nog wat goede tips voor onderweg. Hopenlijk spotten we vandaag de alom bekende Saimaa Seal, maar dat zal pas tegen de avond kunnen lukken.
Saima Seal - © foto: Jouni Koskela (seal reseach/Metsähallitus)
Een lang breed, maar een zeer mooi water richting het Noorden volgt. Tussen verschillende eilandjes is de begroeïng behoorlijk afwisselend en loopt soms ver het water in. Dit bemoeilijkt ons de goede doorvaart te vinden. Op de kaart ziet alles er toch heel wat "strakker" uit. Vanwege de beperkte aanlegmogelijkheden in dit beschermde gebied peddelen we wat langer door. Uiteindelijk we een prima plek om even bij te komen.
Een groepje peddelaars komt ons tegemoet
Vanuit zuidelijke richting komt ons een groepje peddelaars tegemoet. Best wel een mooi gezicht zo op dit vlakke water. Ook zij genieten zichtbaar van de stilte. Geen lawaai of roepen naar elkaar, nee enkel het geluid van de peddelslagen in het water. In het voorbijgaan groeten we elkaar en schieten wat verder tussen twee eilandjes door in de richting van een reusachtige rotspartij aan de linkeroever. We blijven ons verbazen over de door de natuur gecreëerd onvoorstelbare vormen en kleuren in de stenen. Een stuk rots hangt zover over het water dat je denkt dat ie zo naar beneden komt. Blijkbaar niet en hangt die al honderden jaren zo.
Overhangende rotspartij
Het water is erg rustig, prachtig weer. Een mooi moment om te proberen een filmpje te maken van de doorvaart waar we enkele dagen geleden vanuit andere richting zo van hebben genoten. Rustig peddelend en zoekend naar de vanaf deze kant toch nog moeilijk vindbare ingang. Zig-zaggend tussen enkele grote stenen een door de smalle dichtbegroeide passage komen we op het binnenmeer. Het water is als een spiegel. Vanaf deze richting is het prachtig aanvaren op Ukonvuori. De rotspartij steekt kleurrijk af tussen de groene naaldreuzen. Nog even rond de punt en we zijn weer terug bij Kirkkoranta om voldaan van de tocht onze kajaks weer in te snoeren. Helaas, de zeehond hebben we vandaag niet aangetroffen, maar wie weet. Hier komen we beslist nog eens terug.
Linnansaari "Just for the photo!"
De zon laat zich van zijn opperbeste kant zien. Wanneer we opstaan staat ie al lekker te bakken. Wel veel wind vandaag, maar dat let ons niet een mooie peddeltocht te maken in het Linnansaari Reservaat. Het is een prachtige tocht door de Finse bossen naar Oravi. Een klein plaatsje met een leuk haventje, ons startpunt voor vandaag . Er is al heel wat bedrijvigheid zodra we arriveren. Een komen en gaan van kleine scheepjes. De vele kano's en kajaks op het strandje bij het restaurant verraadt ons dat dat we vandaag vast nog wel eens een peddelaar onderweg zullen tegenkomen.
Aanvaren op het gezellige haventje van Oravi
Op gemak pakken en smeren we alles in en niet veel later peddelen we via de smalle doorgang onder de brug, de haven uit richting het grote meer. Het wordt stevig aanpeddelen. De harde wind komt precies uit onze vaarrichting. Voor de zekerheid eerst de camera nog even waterdicht opbergen. Deze golven gaan beslist over ons heen komen, dat kan niet missen. Na even flink 'werken' zijn we door de branding en komen de eerste eilandjes al in zicht. De gedetailleerde kaart van Harri komt ons hier weer goed van pas.
Surfen op de golven van het Linnansaaren
Na de eerste oversteek passen we onze geplande route ietwat aan op de wind, zodat we in de beschutting van de vele eilandjes kunnen genieten van de prachtige natuur. Het gebied is uitgestrekt. Met volle teugen genieten we van de afwisseling aan begroeide eilandjes. Dit is een ècht een totaal andere ervaring wat betreft natuur èn water, dan op het traject Valamo - Zuid Kolovesi. Soms gaat het er even wild aan toe. Vooral zodra de constant straffe wind tussen de eilandjes door weer eens even aanzet. Zoveel mogelijk in de luwte 'hoppen' we als het ware van het ene naar het andere eiland.
Linnansaaren bezoekerscentrum
Op het Linnansaaren is het bezoekerscentrum een welkome afwisseling. Lekker onderuitgezakt genieten we heerlijk in de zon. We maken een flinke wandeling over het eiland en in het bezoekerscentrum laten we ons alles vertellen over de fauna en flora van het natuurpark. Laat in de middag varen we terug richting Oravi. De hoge golven nodigen uit om onze kajaks eens lekker te laten surfen. Opletten, maar prachtig! Wind in de rug en dan opnieuw de grote oversteek naar de ingang van de haven.
Genieten van de natuur op de eilanden
Na deze inspanning besluiten we op het terras van een lekkere bak koffie te genieten. Een Fin spreekt ons aan en we kijken enigszins verbaasd. "I'am the man from the blueberry's" Ohja! We hebben elkaar ontmoet in de Kolovesi. "Ben je nu al hier? dat is snel" Morgen vaart hij met een stoomboot (over mooie shuttles gesproken zeg!) terug naar Kerma, zijn startpunt. We wisselen nog wat ervaringen uit en schieten in de lach wanneer een man met een hengel, camera en een opgezette vis van wel een bijzonder groot kaliber het terras op komt lopen. "Just for the photo!" zegt ie met een brede grijns op zijn gezicht. "Zo kan het ook... Avontuur? Terrasje, fotootje als bewijsmateriaal en dan naar huis met sterke verhalen!"
In avondrood rond Savonranta
Onderhand is de passantenhaven in Savonranta al heel wat dagen onze uitvalsbasis voor de verkenning van de fantastische SealTrail routes. Na het traject van Valamo tot Oravi wordt het tijd om bij zonnig avondweer vanaf deze stek eens een rondtocht te maken. Onder de kleine brug door richting Savonlinna langs de uitloper van het kleine dorp met uiteenlopende bebouwing. Langs kleurrijke oude boerenhuisjes, villa's en vakantie-optrekjes met strak aangelegde privé haventjes. Aan het uiteinde van deze landtong in de richting een groot meer. De vorm van dit meer is vijwel rond en is tegelijkertijd het diepste in deze regio. Het meer zou zijn ontstaan door een inslag van een meteoriet, gezien de omvang en vorm. Er zijn dan ook geen eilandjes te vinden.
Tochtje rond de eilandjes bij Savonranta
Het is genieten van de stilte en ondergaande zon terugpeddelend in de richting van het kleine dorp. Nog een paar plaatjes schieten en dan langs rietkragen naar een andere doorgang onder 417. Het water stroomt hier toch behoorlijk in deze vernauwing. Verder door langs enkele eilandjes met wat lage begroeing, waarna rechtsaf richting de haven. Al met al toch iets verder dan gedacht. Na een grote bocht en tussen twee eilandjes door is bedrijvigheid in de haven te zien. Dit weekend is er blijkbaar iets te vieren. Een grote partytent is ondertussen al opgezet en heel wat zeil- en motorboten aangekomen. Flink wat drukker dan de dagen hiervoor. Tijd voor ons om rustig aan op te pakken en verder te trekken.
Nog één mooi knipoog van de zon voor vertrek
Op gemak gaan onze kajaks op het dak van de auto. Vesten, schoentjes en peddels, matjes, zakken.. Alles krijgt zijn vaste plekje. Klaar voor de terugreis richting Zweden. Onder genot van een drankje kijken we terug op onze prachtige kajaktochten op de Finse wateren. Kolovesi, Linnanjaari, Savonlinna, Punkaharju, Kerma kanaal, allen op eigen wijze hoogtepunten in het Finse Merengebied.