Storebolsjön - Met een krabbeltje op ontdekking

We volgen de Halga, een in het voorjaar woest stromend riviertje, te zien aan de sporen die het heeft nagelaten in een brede bedding die nu vrijwel droog staat.

Het krabbeltje van Jan moet ons de weg wijzen naar enkele meren die het ontdekken waard zijn. Het Tiomila bos herbergt immers vele meertjes. Na ruim een uur over stoffige zandweggetjes ontdekken we inderdaad het oude houten huisje wat volgens de krabbels een watermolen moet zijn. De aanloop naar de molen is met wild groeiende bloemen en struiken overwoekerd. We zijn dus op de goede weg.

Door een moerasachtig landschap peddelen we op gemak terug van de Storebolsjön. Af en toe is het even wringen door de smalle doorvaart. Even overzetten langs wat berkenstammetjes. Het zompige gras zuigt ons vast alsof het wil zeggen: "Laat ook ons even genieten, zovaak zien we hier geen peddelaars". Terug op de Karebolsjön blijkt de wijdsheid van het gebied. Donkere wolken pakken zich samen en drijven snel in onze richting. De wind trekt aan en helpt ons een handje om snel het meer over te steken. Droog bereiken we ons startpunt om nog even heerlijk te genieten van de rust die het meer uitstraalt.